Enkele losse flodders…

Bonzoer tout le monde! Deze keer vanalles en nog wat, wat we ’s avonds hebben uitgestoken, in een ‘rustiger weekend’, tussen de lijntjes door.. Veel plezier!

Verjaardag Raphael

Raphaël jarig! Alhoewel het hier in Kameroen absoluut niet de traditie is om verjaardagen te vieren hebben we 't met hem toch wel gedaan. (vaak als we naar de geboortedatum vragen bij patiënten krijgen we 't jaartal te horen, dan met een beetje sjanse nog de maand, maar den exacte datum is soms niet voor de hand liggen: "ergens op 't einde van de maand")

We zijn naar zijn stulpje geweest, nadien vis gekocht langs ‘t straat waar ze er aan het grilleren waren; en dan op café gaan opsmikkelen. Superleuk! Voor cadeau kreeg hij een grote lat chocolat njammies, een cadeau waar ge alle afrikanen heel veel plezier mee doet ('t zijn hier allemaal zoetemondjes zullu)

Naar de couturier

Overal in 't stad hier zijn er om de haverklap kleine naaizaken te zien waar mensen hun kledij laten maken. eerst moet je zelf je stof gaan kopen op de markt of in een winkeltje (hier hebben ze er tientallen in het quartier 'briquetterie' van de muselmannen. Zoals je kan zien is er veeel te veel keuze!

Ze kopen zelf stof op de markt (gemiddeld 5000 CFA), en dan kiezen ze bij de couturier of couturière een modelleke uit dat ze dan naaien voor hen. Hier een voorbeeldje van een zaak waar we zijn langs geweest met Raphaël:

Echt nen superknoddige naaier :)

Derna nog overheerlijke couscous gaan eten in een restaurantje ergens achter de moskee. 600 CFA!

Yoghourt

Hier in Kameroen maken ze yoghourt in een emmer, dus dat moesten wij ook eens proberen he! Met water, en een plastiekzak poedermelk – mengen, warm water en een potteke yoghourt derbij (voor de bacterietjes). Derna voor een ganse nacht in de kast met veel doeken derover zodat het schoon warm blijft.

De volgende morgen roeren; suiker, nootmuskaat en vanille-essence derdoormengen, aflengen met nog wat water en klaar is kees! Een emmer vol, ofte 6 flessen overheerlijke yoghourt voor geen geld!

Smakelijk!

Een plonsje!

Ook nkeer met Nicolas gaan zwemmen in club Noah. Wanneer wij er waren kwam er juist een gezin toe: papa en zijn 7 deugnieten. Helaas was de grond in ’t zwembad overal diep en kon echt geen enkel kindje zwemmen. Kunt ge u inbeelden, ’t was dus een gejoel van jewelste! Nu en dan kinnekes die wat kopje onder gingen, schreeuwen, zwembandjes aan en uit, toch wat trappelen langs de boord.. Gelukkig waren wij ook in de buurt om wat met ze te spelen en ze vast te houden, hoe dat die papa ’t alleen gered zou hebben alleen wetek ook nie! Anne heeft geprobeerd wat zwemles te geven maar ze spartelden liever wat in ‘t rond

De jongste van de bende mochtek op babysitten - wanneer de papa en anne en nicolas bezig waren met de rest- zodattie nie pardoes het zwembad zou binnenplonsen. De stakkerd stond te rillen van de kou, gelukkig had moeder goelie nog een handdoekske in de buurt

Zoals altijd als we besluiten te gaan zwemmen begint het op ’t einde van de middag plots te stortregenen. Hihi, dan moeten we vlug kleren bij elkaar zoeken en in de taxi springen! Gelukkig is het hier nooit koud, een regenbuitje is zelfs deugddoend!

Afrikaans koken

Vanessa heeft ons ’t een en ’t ander bijgeleerd qua afrikaanse keuken. Een van onze toppers is ‘coc’. ’t Is een saus van geplette pindanoten met fijngesneden bladeren derin (ge voelt u echt een koe, ’t is precies gelijk gras :p ) maar heeeel heel lekker!

Pindanoten pletten in de molen

Uitjes, look en kruiden fijnmalen met onze gesofisticeerde keukenstenen

Gesneden 'coc' toevoegen aan de pindasaus

En smullen maar!

Ge etet samen met couscous: maismeel samen met warm water, heel goed roeren en klaar is kees. Weeral een schitterende oefening voor de biceps:

Vanessa doet het alleen, wij moeten het met twee forceren!

BBQ

Als afscheid van Nicolas zijn 2-weekske hier hebben we een bbq georganiseerd voor iedereen Raphaël, Salome, Brice, Jozef, Vannesa, Nadesh.. onze Kameroenese vrienden ’t Was echt heel gezellig met iedereen samen dat we hier hebben leren kennen.

Zelf brochetjes gestoken, op de bbq grillen en dan buikje vol, samen met nog wat gefrituurde plantins njam! Der was een hele bende aanwezig en bovendien waster nen trouw naast ons deur aan de hang, waar we later op de avond nog eens zijn langsgeweest. Toffe avond!

Ons terras met ingebouwde bbq! Ge ziet ook een stukske van ons uitzicht

Vlechtjes

Verpleegster Clarysse van de fondation heeft zich over mijn coupe ontfermd. Kben samen met haar 4 pakken vals haar gaan kopen en daarna meegegaan naar haar huis – op de moto langs allerlei steile wegelkes naar beneden aan een rotvaart brrrrr!! Samen met al haar buurvrouwen (’t hebben der 4 aan meegeholpen!) hebben ze mijn haar in echte rastavlechtjescoupe omgetoverd in 3 helse uren. Keb afgezien zullu, ’t was superwarm, en ze waren langs 3 kanten superhard aan mijn kop aan ’t trekken (parce que mes cheveux glisse beaucoup): pijnpijn!! Maar ’t is een heel leuk resultaat, en haar twee zoontjes hebben mij goe geëntertaind ondertussen, echte deugnietjes.

Derna samen met de professor van zwitersland, Nicolas, Moise de policemen (nen bonk van ne kerel, maar heel sympathiek), Clarysse en haar man gaan eten in au bois d’eben. Keb er een heeeeeeeeerlijk sappig stukske biefstuk met frietjes gegeten, ja zo eentje dat smelt in uw mond. Waw, dat deed deugd!!

Biyem Assi

Keb ook nog eens Dr. Mani gaan opzoeken in Hopital de Biyem Assi om haar nog een som geld te geven voor haar projecten met patiënten.. Dankzij mijn eerste gift konden ze een goeie bloeddrukmeter kopen, en dossiers om de patiënten beter op te volgen.. We zijn nog eens gaan kijken naar de wekelijkse opvolging van de diabetesconsultaties die iedere donderdag plaatsvinden. Nog foto’s getrokken met de diabetespatiënten, met haar en met mij en honderduizend dankjewels voor de gift (want dat zijn ze hier niet gewend)

Bij mijn volgend bezoek zal ik haar de glucosemeters van papa geven. Ondertussen heb ik al verschillende dokters een meter gegeven, waar ze allemaal echt vree content mee waren! Papa ne dikke merci, want da’s hier echt een groot cadeau, die machientjes hier kosten veel geld, dus zo eentje cadeau geven zorgt ervoor dat ze hun diabetespatiënten nu met glycemieën kunnen opvolgen!

Maison Blanche

De eerste avond samen met de ouders van Anne, haar broer, een professor van zwitserland, Nicolas en Salome gaan eten in Maison blanche: als je binnenkomt wordt ge zowel van links als rechts bestormd door vrouwen die hun vis aan jou willen verkopen. Eerst dus rondkijken en één van de kraampjes kiezen (of de persoon volgen die u ’t meest derangeert). Dan een van de soorten vis uitkiezen (ze hebben bar, makero, sol, machueron enz enz), onderhandelen over de prijs (want als we met verschillende een vis kopen moeten ze toch wel een schone korting geven he!), en als ’t allemaal gelukt is aan tafel gaan uitblazen! Een halfuurke wachten tot de vis goed gegrilleerd is, handjes wassen in de emmer en smullen maar..

Standje waar ge vis kunt uitkiezen, achteraan de ovens waar ze de vis grilleren

Eerst handen wassen in de emmer, en dan eten. Met een frisse pint bier erbij ge ziet het, de maten zijn hier anders dan in belgie: standaard 0,65 l!

’t Was heel gezellig, voor verschillende mensen de eerste keer met handen eten/brielen ;)

Derna zijn ouders van Anne en broer naar huis gegaan, en hebben wij met de rest nog een stapke in Yaoundé gezet: der was juist een Bikutsi-festival. Een soort festival gelijk bij ons, behalve dat het publiek op 10 meter van het podium blijft staan, heel bizar. Er werd op het podium heel wat gezongen, en vooral veel gedanst: in een ongelooflijk tempo werd er met de poep en de borsten geschud; amai, ze konden er wat van! Als topper van de avond was het een optreden van Lady Ponce. Die is hier echt razend populair. Op ieder feestje dat we zijn worden steevast al haar liedjes derdoor gedraaid. Kzal het jullie nog laten horen alsek weer thuisben!

Mont Fébé

In de laatste week van het bezoek van anne’s ouders hebben we nog eens de mont fébé beklommen, ’t was nie van de poes dus een kleine ruggesteun kon geen kwaad!

Genoten van het mooie uitzicht over de stad Yaoundé en na de zware inspanningen, in de volle zon vlug een grote cocktail gaan drinken in een van de sjiekere hotels van de stad, vlak op de berg: hotel mont fébé (waar we in het begin van onze 3 maanden ook eens zijn gaan zwemmen).

Derna nog een trap beklommen met méér dan 100 treden (mama anne heeft ze geteld maar kbent alweer vergeten) om het kleine museum te bezoeken met kameroenese kunst in: echt mooi, ’t doet mij nbeetje denken aan de Mayacultuur. Kzal jullie met enkele foto’s laten meegenieten!:

Verjaardag anne Hiep Hiep Hoeraaaaaaa

Jippiee verjaardag vieren daar hebben we taart voor nodig he! We zijn naar de beste bakker van ’t stad gereden met de taxi ‘Acropole’, altijd als je daar passeert met de taxi komt je een geur van croissants en versgebakken brood tegemoet en nu gaan we ’t eens gaan checken.

Uiteindelijk zijn het allerlei verschillende gebakskes geworden: ’t was helemaal nie gemakkelijk om te kiezn, want ze hadden veeel te veel verschillende soorten en ze zagen der allemaal suuuperlekker uit! Look for yourself!

Marriages

Jamai, t'is duidelijk 't seizoen van de huwelijken: in 4 weken tijd zijn we maar liefst op 3 huwelijken uitgenodigd! 't Ging in stijgende lijn: bij het eerst waren we op de afterparty uitgenodigd de zondagavond (bij de buren). ' t Tweede huwelijk, van de neef van Nadesh zijn we naar het groot feest gegaan de zaterdagavond. En bij het derde huwelijk, van de broertje van Roland waren we tot onze grote verbazing gewoonweg de eregasten! (we zaten gewoonweg dichter bij het bruidspaar dan hun eigen familie)

De neef van Nadesh trouwde 29 november, en wij waren ook uitgenodigd. Echt een gi-gan-tisch trouwfeest. Het ging door in het oude vlieghavengebouw, en er waren meer dan 500 genodigden, zot gewoon.

Eerst wast toekomen rond 21u, een aperitiefke drinken, daarna kwamen de bruid en bruidegom binnengeschreed, ze deden nen hele toer de zaal rond om zich te showen.

’t Was heel goed georganiseerd, met van die organisators die in ’t begin het programma van de avond in de micro doorgeven, en de vele bruidsmeisjes (oudere meisjes, rond de 20 jaar) die al de taken op zich namen. Derna, na verschillende lange speechen van de organisator en de papa’s van het koppel werd het buffet plechtig geopend (dan was het ondertussen al 23u gepasseerd). Keb mij echt overeten, zooveel dat er te proeven was! Derna een danske; zoals ik al verschillende keren eb gemerkt tijdens een avondje uit is het hier precies de gewente dat iedereen na het einde van een liedje de dansvloer verlaat, en alster een nieuw begint weer de dansvloer opgaan; in plaats van gewoon te blijven staan dansen! Een beetje bizar, magow.

Na verschillende dansjes werden de cadeaus aan de bruid en bruidegom gegeven. Wij zijn op zn beurt ook met onze cadeau naar hun toegegaan, een grote pak cote d’or mignonettes in verschillende smaken! Derna weer een paar danskes en dan – om 2u- het moment supreme (volgens mij althans): het aansnijden van de bruidstaart hoera hoeraaaa!!! Iedereen kreeg een partje van de mierzoete taart en ook een beetje champagne- dat ze heel heel zuinig schonken, kijk maar naar mn slokje:

En dan eindelijk: dansennnn!!! Goed met onze poep gezwaaid, en ons nog eens goed gesmeten; het bruidspaar kwam ook nog doopsuikerkes ronddelen, da’s hier waarschijnlijk de gewente bij een trouw.

Ons derde huwelijk, met de jongere broer van Roland. We kwamen binnen en we werden tot onze verbazing in het eerste 'cadre d'honneur' neergepoot; gewoon vlak naast de bruid en bruidegom! 't Was een kleinder huwelijksfeest dan het vorige, en ook gezelliger. Het verloop van de avond was ongeveer hetzelfde als het vorige: Buffet - Dansen - Cadeautjes - Taart allemaal in goede banen geleid door de mannen van de organisatie en de bruidsmeisjes.

Het bruidspaar, skoon ee!! Allebei in 't wit

De bruidstaart njjjjjjaaaammieees!!!

We hebben wederom met ons gat geschud, deze keer superlekkere taart gegeten en weer een doos cote d'or mignonnetjes cadeau gedaan (hopelijk is dit de laatste trouw, want onze voorraad is nu op!)

Sinterklaas

Daim zeg, keb heel de tapijt chocola gemist thuis :s Gelukkig ebben we nog een kindersupriske gevonden in de winkel en hadden we nog een klein beetje cote d’or chocla in huis. Alzo mijn feestontbijt zag er als volgt uit:

Samen met Rebekka hebben we tijdens de dag- volgens de Zwitserse traditie ‘grittibänz’ gemaakt: klaaskoeken popjes.

Iedereen maakt en versiert zijn eigen figuurke met deeg en rozijntjes en chocola; en ’s avonds wordt alles dan gezamelijk opgesmuld. Keb mijn Afrikaans vrouwtje een rok gegeven vól chocola njammm!! (- z'is nogal heel zwart uitgevallen, efkes de oven uit het oog verloren)

Voilasie, da was weer nen heeeelen boterham he. Maar ge kunt ook gewoon naar de fotookes kijken he.. Een volgende keer zal het nog over mijn stage gynaeco gaan; die is echt goe- de verloskunde toch. Keb al verschillende vrouwen bevallen, jippieee!!