Hihihaha, net gelezen op standaard.be dat de temperatuur in belgië de komende nachten zal dalen tot onder het vriespunt yippiee, hier wordt het net alsmaar warmer!! Het regenseizoen is bijna gedaan dus de temperatuur gaan weldra boven de 30 graden stijgen oleeeeee!! Soit, hierbij mijn verslag van de vierde week, veel leesplezier!

Stage in Mfou

Ingang van 't ziekenhuis in Mfou

Weliswaar was het geen stage in de ‘brousse’, ’t was toch zeker avontuurlijk! Mfou is een klein stadje op 20 km van Yaoundé, heel rustig met een klein marktje en vooral mensen die zich niet druk maken om blanken. Aangezien het ziekenhuis vaak Zwitserse studenten ontvangt voor een of ander project zijn ze hier in het stadje al redelijk gewend aan blanke mensen, heerlijk!

Eigenlijk gingen we zaterdagmorgen vertrekken met Jozef om 8u, eerst werd het 9u en nadien kregen we nog een telefoontje dat zijn jeep in panne was gevallen.. Uiteindelijk zijn we pas om 14u kunnen vertrekken. Perfect de normale gang van zaken hier, altijd een aanzienlijke vertraging als we ergens naartoe vertrekken. ’t Was geen enkel probleem, want intussen hebben we samen met Maman Julienne de bbq aangestoken en heerlijke brochetjes klaargemaakt, samen met wat gefrituurde patatten smullen maar!

Maman Julienne is hier omdat er deze week nog een Zwitserse dokter in ’t appartement logeert, hij is hier voor 1,5 week en werkt in opdracht van een zwiterse universiteit rond la santé publique. Hij is hier om reeds opgestarte projecten te evalueren, eventueel nieuwe projecten op te starten, mensen te motiveren om mee te werken.. Interessante man, weet heel veel en superenthousiast. We hebben wat gekeuveld over al zijn projecten, over Kameroen, over Prof. De Maeseneer, onze lessen communicatie, jaja heel interessant allemaal haha!

Toch in Mfou geraakt dus met Jozef, vlug naar het ziekenhuis ons nog gaan voorstellen bij de directeur (jaja, da’s altijd het eerste werk alsje een stage start, ze zijn hier heel gevoelig qua hiërarchie). En dan ons nieuwe stulpje gaan bewonderen: helemaal in orde! Comfortabel, het enigste dat ontbreekt is stromend water. Maar twas leuk om eens mee te maken

We moesten ons ’s morgens wassen in een teiltje, voor de wc door te spoelen hopen dat het wat geregend had die dag zodat je genoeg volle emmers hebt (de doorspoelreflex raak je na een week eindelijk wel kwijt), voorzichtig zijn met onze bidon water om te koken.. Het doet je wel nadenken, dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat er water uit de kraan komt als je die opendraait! We hadden trouwens 24h op 24h bewaking, zot he! Er zijn in het verleden wel eens inbraken geweest, en ze hebben beslist dat als er blanken logeren er zowel overdag (als wij naar de stage zijn) als ’s nachts altijd iemand aanwezig is, VIPbehandeling.

Onze VIP vuilnisbelt naast de deur! (hier wordt alle vuilnis gewoon op de hoop op 't straat gesmeten)

Oscar was de bewaker van overdag, en Gabriël onze nachtwaker – hij sliep in een kamertje in de tuin.. Kheb mij alleszins nooit onveilig gevoeld!

Dinsdag dan onze stage begonnen. Onze dag zag er als volgt uit: om 8uur verzameling van al het personeel in een zaaltje; de verpleegsters die de wacht deden ’s nachts (ja, geen dokters!) vertellen wie ze allemaal ontvangen hebben, welke diagnose en welke therapie ze gaven. De dokters aanwezig vragen dan nog wat door over de casus en geven nog wat uitleg over therapie - zo leren de verpleegster hier goed diagnosticeren en behandelen! Er wordt veel gelachen en ’t is een leuk uurtje ’s morgens. Erna is er ronde van alle gehospitaliseerden: er zijn ongeveer 60 bedden, een zaal pediatrie (zie hieronder)

Een zaal voor mannen, een zaal voor vrouwen (de dokter noemde ze les salles entre vie et mort) want bijna allen hebben ze HIV, gecompliceerd met bvb. Longpneumonie, hepatitis, ernstige gastro-enteritis, PID)

Twee zalen (mannen en vrouwen) enkel voor TBC (tuberculose) patiënten en enkele kamers voor post-op patiënten. Het zijn trouwens de generalisten zelf (dus ‘huisartsen’ en niet chirurgen) die hier de operaties doen! Hernia’s, hysterectomieën, weghalen cysten zijn de meestvoorkomende zaken. Anne heeft hier een abortus gezien (eigenlijk ‘un oeuf vide’ -waar geen foetus inzit- weghalen), bij ons gebeurt dat onder volledige verdoving, hier komt er gewoonweg geen enkele verdoving aan te pas! Da’s echt afzien voor de vrouw, superpijnlijk! En ze zijn nog niet echt omzichtig ook niet

Zoals je ziet zijn het allemaal redelijk ernstige pathologieën hier.. Na de ronde volgde ik consultaties mee met de generalisten. Ik mocht zelf de consultaties doen, joepiee, superinteressant, de dokter hielp wat als ik niet verder geraakte; maar zo leer je het meest van al bij.. het frans lukt ook beter en beter, grammaticaal nogal incorrect maar ik kan alles zeggen en de mensen verstaan mij toch bijna altijd.. Enkele pathologieën die ik zag: gastritis, dysenterie, malaria Grave, pyelonefritis, PID, pneumonie, hepatitis, zware anemieën, (on)gewenste zwangerschappen.. Soms wordt er hier gewoon een therapie opgestart zonder dat er enig onderzoek gebeurt is, gewoon omdat de mensen te arm zijn om alles te betalen: dus bijvoorbeeld bij vermoeden van anemie wordt er direct ijzer voorgeschreven, of bij vermoeden urineweginfectie direct antibiotica.. Geen evidence based medicine, maar t’is gewoon roeien met de spanen die je patiënten hebben..

Om 13u zijn de consultaties meestal afgelopen, dus mochten wij huiswaarts vertrekken, jaja nog efkes een luxeleventje voor onze stage pediatrie volgende week!

Eén namiddag heeft Jozef ons meegenomen naar het Parc National van Mfou; een sjanske dat hij een jeep heeft, want de weg was heerlijk slecht.

Zalige rit, van de ene bult naar de andere hotsen, opletten dat je niet in een halve meter diepe geul sukkelt, door de diepe plassen sjassen, nu en dan een slidingske, soms adem inhouden als we nog wel zullen door de modder geraken. Eén keer vastgezeten, maar geen nood: Jozef draaide ergens aan een van de wielen en hupsakee met wat ‘plus de force’ we gingen weer door! Het parc national van Mfou is een park vooral voor bedreigde apensoorten.

we hebben de nursery gezien van kleine chimpanseetjes, verschillende parken met grote chimpansees,

gorilla’s, bavianen (agressief jong!), witneusaapjes.. Zalig om te zien, zeker de chimpansees en gorilla’s die zo’n menselijke trekken hebben als ze spelen of met elkaar omgaan, of als ze krabben bij jeuk! Hihi, net zoals wij!

Nadien de terugweg, twas weer een gehotsebots door de zalige kameroenese natuur..

Voilasie dat was ons weekje Mfou, onze eindbeoordeling van de dokter was trouwens ‘exceptionnel’ want, zei hij, ‘le fait que vous êtes ici est déjà exceptionnel’! Katchiiiinng! :D