Feest in het westen!

Voor de tweede keer op rij naar de gastvrije familie in het westen! We hadden speciaal een dubbele shift op pediatrie gedraaid donderdag (van 8-22u) zodat we vrijdag op tijd konden vertrekken.. Om 11u45 toegekomen aan het busstation die ons naar Bafang kon brengen: lap! De eerstvolgende bus waar plaats op was vertrok pas om 14u30..

Busje komt zo!

We hebben dan maar geduldig afgewacht en gewacht.. en gewacht.. uit-ein-de-lijk zijn we om 16u (!) toch op de bus kunnen stappen.

Erna nog 5 uurtjes krap in de bus (helaas een kas van een vent naast ons), op ’t einde in razende vaart door de bochtige bergwegjes, jaja inclusief dichte mist.. (efkes ogen dichtknijpen, en zeker niet denken aan de borden langs de weg waarop staat ‘ici 8 morts’) maar uiteindelijk zonder ongelukken aangekomen! Gelukkig heeft een zoon van het gezin ons komen halen, want in het donker zouden we de weg niet goed meer geweten hebben.

’s Avonds weer heerlijk ons buikje rond gegeten, en onze nieuwe kleedjes gepast die Rose deze week heeft genaaid voor het feest morgen: prachtig! Zeker het deux-pièceke van Anne is echt geslaagd: look the picture! wij afrikaanse madammen :)

.

’s Morgens op ’t gemakske opstaan, ontbijt van bakbanaan-chips, nog eventjes dobbelen en dan vertrek naar Baboaté! We zijn nog geen minuut onderweg of we mogen al terugkeren: Rose was de pepers vergeten en ‘sans les piments, on ne peut pas fonctionner!’. Geanimeerde discussie in het busje over de verkiezingen van vorige week (ja, discussies gaan er hier direct heftig aan toe!); en ook over de nieuwe chef van het dorp gebabbeld: Sa Majesté Tcheuffa Ngassa Georges Mathurin. Hij is pas 21 jaar, studeert pharmacie en hij is helemaal niet mis, onee! Hij is nog niet getrouwd, dus Anne kan vanavond een poging wagen, met haar Afrikaans tenue zal dat een makkie zijn :)

Sa majesté

Toen we toekwamen was het feest al volop aan de gang: alle belangrijke mensen waren al afgeroepen en zaten rond een groot plein op hun plaats.. Iedereen had zijn mooiste kledij aangetrokken, soms echt indrukwekkende gewaden!, en mensen van hetzelfde dorp hadden vaak allemaal kledij van dezelfde stof (dat gebeurt hier van tijd tot tijd, er wordt speciaal stof gemaakt voor gelegenheden; bijvoorbeeld zie je in Yaoundé vrouwen vaak rondlopen in de stof van de vrouwendag)

We waren juist op tijd voor de mis: 2 uren zingen en dansen (begeleiding was deze keer met een synthesizer in ’t midden van het plein, heel grappig!) een priester die er niet altijd recht op zong, maar weer met veel ambiance, ook in het publiek; kbegin sommige liedjes al te herkennen! Na de mis werd de chef via een plechtigheid uit zijn 9-weken durend isolement ontheven en daarna: cadeautjes!! Tviel mij op dat hij vooral veel bewerkte stoelen kreeg, gedurende een uur kwamen de groepen één voor één al dansend hun cadeau aan de chef te overhandigen. Iedereen wou heel het goed zien, en waar wij stonden toe te kijken was het alleszins een drukte drukte! Iedereen tegen elkaar geplakt asjasj teveel zweetgeurtjes op een hoop..

De ordehandhaver! Als de mensen teveel naar voor kwamen duwde hij ze met de stok weer achteruit :)

Na al die feestelijkheden tijd om ook de inwendige mens te versterken: receptie!! Wij mochten helaas niet aan het grote banket aanschuiven , maar Rose heeft er weer voor gezorgd dat we ons buikje konden rondeten: ndole, rijst met groentjes en njam (iets patatachtig), njammies! Nadien waren we er helemaal klaar voor: Danse NZEN! Ofte de traditionele dansen met kostuums en alles erop en eraan: twas heel speciaal! Er was ten eerste al een massa massa volk die kwam kijken, we stonden in een reuzevierkant opgesteld rond een centraal plein. In ’t midden stond er een orkestje te spelen verschuild achter platen. Dan kwamen er van rechts tientallen verklede mensen al dansend de cirkel binnen. In echt magnifieke kostuums, met tijgervellekes, olifantenmaskers, zwepen, supergrote hoofddeksels.. hier een selectie van mijn foto’s, moeeeilijk om te kiezen zullu!

Tussen al die dansende mensen liepen er ook nog mannen met geweren rond. Mensen gaven hen geld en dan schoten ze een paar keer met losse patronen de lucht in. Al die mannen die heeltijd schoten: laweit dat da maakte!!

Ik veronderstel dat het dient om de boze geesten weg te jagen ofzo. Alvast, de Danse NZEN was een halfuurtje chaos, zooveel te zien links rechts, al die magnifieke kostuums, de mensen in het publiek die de dansers aanmoedigden, de geweerschoten die rond uw oren vlogen WAUW! Een sjanske dat we dit hebben kunnen meemaken!

Na heel het gebeuren zijn we nog naar Rose haar ouderlijk huis geweest, net naast de chefferie gelegen. Heel veel handjes geschud en zoenen gegeven, want ’t was een komen en gaan van allerlei gasten. Nóg eens lekker gegeten (jaja, mama zij gerust kga nie vermageren!) wat wijn gedronken en Anne heeft weer galant enkele huwelijksaanzoeken moeten afwijzen (jaja heeel populair vandaag J) Op het einde van de avond kwam er nog een hoge piet van het dorp op bezoek, dus zo volgden er ook nog enkele toespraken. Ertussen, om het gezegde toe te juichen denk ik, begonnen de vrouwen spontaan te zingen en te dansen, hup iedereen valt in, allemaal recht en meedoen! Sjiek jong, de ambiance zit er zo direct in! Soms kunnen ze echt zo spontaan en hartelijk uit de hoek komen, heerlijk toch die afrikanen!
Nadien in een krap busje in het donker naar huis, in een te razend tempo mijn gedacht; nog efkes het kleintje des huizes tot een spelletje proberen te verleiden en dan beddeke in!

Zondag vroeg uit de veren, nog een heerlijk ontbijt met koffie, thee en omelet en dan de bus naar Yaoundé: deze keer hebben we een andere busmaatschappij gekozen- dan konden we al om 11u vertrekken (Voyages Stella was weer 4 uur wachten) Zo zijn we dan toch voor de eerste keer voor het donker op onze bestemming gearriveerd :) Het einde van dit magnifiek weekend..